๓๙
ภูเขาทั้งแท่งล้วน .......ศิลา
ลมพยุพัดพา...................บ่ขึ้น
สรรเสริญแลนินทา..........คนกล่าว
ใจปราชญ์ฤาเฟื่องฟื้น.....ห่อนได้จินต์จล ฯ
คำแปลศัพท์
ศิลา-- หิน
พยุ--
พายุ,ลม,ลมแรง
บ่ขึ้น--
ไม่ปลิว,ไม่หวั่นไหว,ไม่ขยับเขยื้อน
แล-- และ
เฟื่องฟื้น--
ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม, กระเพื่อมไปตาม
จินต์-- จิตใจ
จล-- หวั่นไหว
ถอดความ
ลมพายุใหญ่ไม่สามารถทำให้-
ภูเขาหินทึบขยับเขยื้อนได้
ฉันใด
ลมปากคือคำนินทาและสรรเสริญ
ก็ไม่สามารถทำให้จิตใจของบัณฑิตหวั่นไหวได้
ฉันนั้น ฯ
No comments:
Post a Comment