๓๑๔. ป่าป่งดงไซร้ใคร่ ยินดี

๓๑๔. ป่าป่งดงไซร้ใคร่    ยินดี

บ้านถิ่นทิ้งทอดหนี  เริดร้าง

สัตว์ไพรใคร่เปรมปรีดิ์  นคเรศ

เป็นพิกลยลอ้าง  ดั่งนี้ดูฉงน ฯ

คำแปลศัพท์ 

ป่ง – ป่า, หรือดินมีรสเค็ม

ดง – ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นหนาแน่น

ใคร่ – ต้องการ, ปรารถนา, ใฝ่

บ้านถิ่น – บ้านที่อยู่อาศัย, ถิ่นที่เป็นบ้านผู้คน

เริดร้าง – รกร้าง, ว่างเปล่า, ไม่มีใครอยู่, จากหรือพรากไป

ไพร –  ป่า

เปรมปรีดิ์ – ยินดี, ชมชอบ

นคเรศ – เมือง

พิกล – ผิดปกติ, แปลกประหลาด

ยล – ดู

ถอดความ

สัตว์เมืองยินดีในป่าพงไพร

ทิ้งบ้านร้างห่างไกลเข้าไปอยู่ในป่าดง

ข้างสัตว์ป่าพากันหลงมาปลื้มเปรมใจอยู่ในเมือง

เหตุพิกลนี้เป็นเครื่องบอกว่าวิปริต คิดดูก็ควรพิศวง