๓๕๙.เสน่หาอย่าปล่อยสิ้น สุดสัจ

๓๕๙.เสน่หาอย่าปล่อยสิ้น  สุดสัจ

ยั้งยั้งฟังรหัส  จึ่งพร้อง

คนนิ่งจึ่งเอาอรรถ  อันลับ แสดงนา

คนกากปากเป็นฆ้อง  อย่าใกล้กลัวมันฯ

คำแปลศัพท์

เสน่หา—รัก

สุดสัจ—ความจริงทั้งหมด, เรื่องจริงทั้งหมด,ความจริงทุกอย่าง

ยั้งยั้ง—ยับยั้ง,ขยัก, เพลาๆ

รหัส—ความลับ, เหตุลับ, เรื่องลับ

พร้อง—พูด,บอก

คนนิ่ง—คนสงบ,คนไม่พูดพร่ำเพรื่อ

จึ่ง—จึง

อรรถ—ข้อความ, เรื่องราว

คนกาก-คนเหลือเดน, คนไม่ดี,คนโว

ปากเป็นฆ้อง—พูดจาโฉงเฉงไม่ดูกาลเทศะ,พูดเสียงดังไม่ระวังคำพูด

ถอดความ

ถ้าจะรักอย่าปล่อยใจให้หลงจนลืมสัตย์

จะพูดก็จงรั้งให้ชัดแล้วจึงเอื้อนเอ่ย

คนนิ่งๆจึงควรเปิกเผยให้รู้ความลับ

คนต่ำปากพร่ำไม่เป็นศัพท์ อย่าเข้าใกล้กลัวปากมันจะคุยโว